Na dobry(?) dzień

W mojej kamienicy jest dobrze zaopatrzony sklep spożywczy. Przechodzą obok niego pracownicy kilku firm mieszczących się w pobliskim wieżowcu. Dlatego codziennie rano można spotkać młodych ludzi, którzy spiesząc się do pracy, wstępują tam na pyszne śniadanie. Jakie to jest śniadanie? Jest w nim wszystko, co znamy z telewizyjnych reklam. Przeważnie butelka bardzo kolorowego napoju energetyzującego i modny czekoladowy baton. Owszem, można kupić w tym samym sklepie kanapki, z mięsem lub bez, ale w sposób widoczny przegrywają one z efektownymi butelkami i budzącymi lwią siłę batonami.
To dobra ilustracja problemu złych nawyków jedzeniowych. Ale przecież nawyki to coś, co wynosi się najczęściej z domu. Czy młodzi ludzie, którzy tak właśnie celebrują śniadanie, nabyli ich w domu, czy nabyli je już w swoim samodzielnym życiu, tego nie wiem na pewno. Zaryzykuję podejrzenie, że w wielu domach nie jada się z pospiechu porządnych śniadań. Jadanie „szybkich” płatków śniadaniowych to wyjście połowicznie lepsze, bo duża ilość cukru i innych dodatków też nie jest wskazana.
Oczywiście nie sądzę, aby najsurowsze napomnienia zmieniły coś w obyczaju. Ale zawsze warto próbować.